رنگ رزی سنتی
کلیه الیاف پنبه ای و پشمی پیش از آن که دردستان و بافندگان هنرمند بدل به بافته ایی زیبا می گردیدند به حجره ی رنگرزی می بردند و با جادوی رنگرزان به هیات الیافی الوان و درخشان در می آمدند. الیاف خالص ابتدا در پاتیل رنگ که مملو از رنگهای گیاهی ، معدنی مخلوط با آب بود داخل شده و با حرارتی ملایم که از کوره تعبیه شده در زیر پاتیل نشات می گرفت بارنگهای همگن درآمیخته و الوان می گردیدند.آن گاه الیاف رنگ شده را در پاتیل دیگری ریخته و با استفاده از زاج رنگ را بر تن لیف ثابت می کردند. سپس الیاف را در حوضچه ی آب می شستند تا رنگهای زائد جدا شوند.و در پایان الیاف را به صورت کلاف بردار بست ها افکنده تا خشک می شدند. آن زمان رنگرزان از رنگ های گیاهی نظیر پوست گردو،انار، زردچوبه، و زعفران استفاده می کرده اند.
اما افسوس که از آن همه هنرصنایع دستی فقط فرت بافی توانسته است هنوز دوام بیاورد آنهم درحد دو یا سه نفر
فرت بافی
فرت بافی در سالهای نه چندان دور در اکثر خانه هاعلاوه برقالی بافی و... فرت بافی هم در قلندرآباد رایج بود..عموماً فرت بافی را زنان در فصل زمستان انجام می دادند که حاصل این تلاش تولید انواع پارچه های زیبا و ذخیم برای لباس وپارچه های نازک برای حوله حمام و حوله دست استودستمال دست بودشال سر مردان بود
ولی امروزه هنوز حوله دست وحمال ومخصوصا دستمال دست علاقه مندان زیادی دارد ودرمراسمات عروسی جایگاه ویژه ای دارند ضمنا ماده اولیه فرت بافی پنبه است که امرروزه هیچ یک ازمراحل قبلی مانند پنبه وریسندگی ورنگ ریزی در این شه به کمشدن صنایع دستی انجام نمی گیرد وهمین چند نفر با مشکلات زیاد بارید نخرنگشده ی آماده فقط لز جای خاصی باقیمت بسیار بالا خرداری کنند تا باعلاغه ای که دارند بدلیل عدم پوشش بیمه وسن بالای خود برای امرا معش بهذهنر زیبا ادمه دهند وجای بسیار نگرانی وتاسف است
که باتوجه به سن بالای آنان با ازدست دادن آنان برای همیشه تمام صنایع دستی که میراث گرانبهی گذشتکانمان می باشد برای همیشه به دست فراموشی سپرده خواهد شد.
نظرات شما عزیزان: